Raar hoe zo'n dag kan verlopen. Vannacht slecht geslapen. Voelde me erg verdrietig en eenzaam vanmorgen. Het klinkt misschien raar dat eenzaam: Harrie die alles voor je wil doen, kinderen, vrienden, familie en collega's die meeleven, maar het blijft jouw lijf wat het moet ondergaan en wat niet meer voelt als jouw lijf. Hoefde vanmiddag pas voor de kuur. Vanmorgen maar bezig geweest met het rooster voor de afdeling, gaf me voldaan gevoel dat ik het af heb, mocht ik me na deze kuur niet goed voelen, hoef ik het alleen maar te mailen. Toen kwam de post. 2 kaartjes waarvan er 1 was van de lief en leedcommissie van Vrij, de vereniging waar wij lid van geworden zijn en waar wij op de camping staan. Een kaartje namens allen op de camping. Het was net even dat duwtje wat ik nodig had. Vanmiddag met de kuur ging het prikken goed. Over 3 weken is het 5 mei dan is de dagverpleging dicht. Krijg nu de kuur dinsdag 3 mei, was zo eigenwijs om te zeggen, dat kan niet, dan moet ik werken.............Ik kon mijn tong wel afbijten en dacht even aan al die keren dat ik een patient een afspraak doorbelde en die dan zei dat kan niet en ik dan denk, wat is nou belangrijk. Heb toch naderhand gezegd dat ik heel blij was met deze afspraak, kunnen we namelijk dinsdagavond al naar de camping..................
Opgelucht dat de kuur erin zit en dat we de komende 3 weken weer opbouwen.
Voel me goed en we zitten nu lekker samen in onze Knaus en het beloofd weer een heel mooi weekend te worden waarvan we zeker gaan genieten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten