Vandaag de ARTI drempel over en goed nieuws

Vanmorgen voor het eerst met mijn mutsenhoofd naar het ARTI. Vond het moeilijk om daar de drempel letterlijk en figuurlijk over te gaan. Gelukkig was Marijke G zo lief om op haar vrije dag naar het ARTI te komen zodat ik er niet alleen voor stond.
Na een rondje koffiekamer, afdeling etc, begon het gelukkig gewoon te voelen.
Ik had vandaag ook een afspraak met de oncoloog. Goed nieuws zij kon de metastase in mijn oksel niet meer voelen............. De chemo doet wat hij moet doen!!!!
Vanmiddag even bij His langs voor de Wi. Myrthe was er ook, mocht helaas niet mijn favorieten balspel doen, maar moest mee doen met zumba, ook leuk.
Vanavond lekker naar de acupuncturist waar ik al jaren komen, is altijd ontspanning en zorgt er ook voor dat mijn lichaam goed ontgift, oftewel optimaal klaar is voor de 2e kuur donderdag.

Nieuwe look en de vuurdoop

Vanmorgen mijn vuurdoop gehad. Ben naar de kerk geweest voor het eerst met mutsje.
Gelukkig ging Har mee. Kostte me moeite om de drempel over te gaan. Het is nu zichtbaar dat je kanker hebt. Positieve reacties gehad en toen we weer naar huis reden begon mijn mutsje ook goed te voelen. Het hoort ook bij de strijd tegen de kanker in mijn lijf.

 

 

Kaal

Vanochtend eerst lekker gelopen met de nordic-walking groep van de Plataan. Wat kan je toch een hoop van je aflopen. Vanmiddag is Rina nog geweest. Zo langzamerhand begin je toe te leven naar het moment van vanavond. Haar eraf. Eerst lekker gegeten met His en Ruurd. Dan komt het moment dat ik heb besloten haar eraf. Emotioneel maar ook zo bijzonder en fijn. Har die foto's maakt en His en Ruurd die zich om mijn hoofd bekommeren. 3 mensen die op een heel moeilijk moment met zoveel liefde om je heen staan. Het doet me zo enorm goed en verzacht het moment. We lachen ook wat af met z'n viertjes. Ik denk dat de foto's voor zich spreken.
 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dagje ziekenhuis, lekker gekookt en haar begint uit te vallen

Wat kan er op 1 dag veel gebeuren. Vannacht goed geslapen tot wel 08.00 uur vanmorgen. Opgestaan en aan het koken gegaan voor vanavond. Menu voor vandaag: Vitello Tonato, Pasta Bolognese en als toetje zelfgemaakte Tiramisu. Afspraak met huisarts van Har, geen verbetering vandaag bellen. Geen verbetering te zien en te merken. Har had zoiets we wachten het weekend af. Ik had geen goed gevoel. Toch de huisarts gebeld. Konden over 20 minuten terecht........Alles aan de kant gezet en gegaan. Hij vertrouwd het ook niet en we worden verwezen naar de SEH met verdenking bloedvergiftiging. Peter en Hannie zouden rond 1 uur op de stoep staan. Kon geen telefoonnummer vinden. Wat nu? Gelukkig was Gerrie bereid om ze op te vangen.
Waren om 11.30 in het ziekenhuis om dit om 16.00 uur te verlaten. Na onderzoeken op de SEH kwamen we bij de reumatoloog terecht. Na onderzoek en vocht afname conclusie: Jicht. Har krijgt nu prednison met colchicine. Paardenmiddel met als doel zo snel mogelijk fit te zijn zodat hij er kan zijn voor mij bij en na de 2e kuur. Naar huis boel aan kant om toch Hannie en Peter te ontvangen, voelde goed en was gezellig.
Helaas merkte ik toch dat mijn haar ging uitvallen, vanavond trok ik de plukken eruit.
Je weet dat het gaat komen, maar toch is het heel confronterend. Morgenavond komen His en Ruurd en gaan we mijn haar er afhalen. Ik ben er toch verdrietig van.
 

 

Troost

K.........dag

Har heeft vannacht veel pijn gehad, kan niet lopen. Vanmorgen krukken gehaald voor hem en pijnmedicatie geregeld bij de huisarts. Wij zouden vandaag naar een plek gaan kijken op een camping waar we komend seizoen zouden gaan staan. Ik had me er erg op verheugd en heb er even moeite mee dat het niet door kan gaan. Week 2 zit erop en je gaat je toch voorbereiden op de 2e kuur volgende week je wilt eigenlijk 300% halen uit de komende week omdat je dan weer begint bij af: hoe ga je reageren op de kuur.
Vanmiddag belde er iemand die ons een hypotheek wilde verkopen, ik kon alleen maar bot antwoorden heeft geen zin: ik heb kanker, gesprek was snel af gelopen. Ik kon alleen maar janken en had even te kampen met een stuk zelfmedelijden: ik wil geen kanker, wil zelf kunnen bepalen hypotheek wel of niet, niet afhankelijk van het feit dat je kanker hebt. Ik wil nog iets met mijn studie doen etc. etc.. Natuurlijk weet ik met mijn verstand dat het nu niet om deze zaken gaat, maar om overleven, maar het voelt vandaag even niet zo. Het is ook nog eens druilerig weer. Ga me maar proberen te verheugen op morgen, dan komen Hannie en Peter, eerst wandelen in onze achtertuin en daarna lekker koken.

Balen...........

Har is vandaag bij de huisarts geweest. Heeft veel pijn en last van zijn voet. Ontsteking in zijn enkel: rust en antibiotica. Vind het lastig om hier mee om te gaan. Hij kan er niets aan doen en vind het ook allemaal heel vervelend, ik ook.
Maar ook voel ik een stuk boosheid: nu even niet: het is mijn goede week en wil samen met hem juist genieten van veel dingen. Wie weet slaat de antibiotica snel aan.
Vanmorgen weer lekker naar het ARTI geweest om te werken, fijn gevoel. Ook merk ik aan mezelf dat 2 dagdelen voldoende is. Je levert toch in. Vanmiddag echo hart en consult cardioloog. Ook hier merk je dat de vanzelfsprekendheid dat je lijf normaal functioneert weg is. Opgelucht ben ik dan ook dat mijn hartfunctie normaal is en dat er op dit moment geen belemmering is voor de herceptin. Vanmiddag ook mijn eerste cardio-fitness training gehad. Het begon al goed. Ik moest wachten tot mijn uur begon: een echtgenoot van iemand die voor mij aan het sporten was, moest precies weten waarom ik daar zat en kon mij vervolgens allerlei horror verhalen over kankerpatiënten vertellen................zat ik echt op te wachten. Het oncologisch sportuurtje was maar met 4 mensen. Mijn beenkracht is super......... Rest ook goed.
Doel is nu om dit te behouden. Ik vond het wel heel confronterend om alleen met kankerpatiënten te sporten weer een drempel die je over gaat.

Lekker gewerkt

Vandaag was zo'n dag dat je niet beseft dat je ziek bent. Vanmorgen "gewoon" naar het ARTI. Lekker een OR ochtendje. Ik moest de tijd in de gaten houden en het was toch 15.00 uur ipv de halve dag die ik bedacht had, maar het is zo raar je voelt je goed bent lekker aan het werk etc etc........

Effe zitten

Wist niet dat niet werken zo vermoeiend kon zijn. Vanmorgen vroeg op, het slapen wilde weer eens niet. De kou getrotseerd en naar de markt gelopen. Helaas dachten de maktlui anders over de kou trotseren en was het een saaie boel, maar wel mijn wandeling weer gehad. Even bij Tineke langsgeweest, die de kleinkinderen te logeren had. Leuk om ze weer eens te zien. Lekker met Hiske wezen lunchen in Bennekom.
Ook gelijk maar even langs Rina gereden, die vrijdag te horen heeft gekregen dat ze borstkanker heeft. Gelukkig in een beginstadium, maar daarom niet minder ingrijpend.
Raar dat je vandaag van de ene vriendin die klaar is met haar behandelingen vervolgens gaat naar je andere vriendin die moet gaan starten met behandelingen.
Thuisgekomen is Ruurd er met een hele mooie bos rozen, zulke schoonzoons houden we erin. Net nog de fittest gehad bij de fysio. Aan mijn conditie is niet te merken dat ik een chemootje gehad heb.............. Hoop dat het nog even zo blijft.
Nu gewoon even niets doen.

Zomaar een zondag

 

 

 

Vanmorgen toen ik wakker werd eerst maar eens op het kussen gekeken, iets wat ik de laatste dagen elke morgen doe, de tijd van kaalheid begint er aan te komen. Gelukkig nog geen sporen van haaruitval. Naast me hoor ik gekreun. Anjo weet je hoe koud het wordt vandaag? Echt geen weer om 25 km te lopen. Har zag de bui al hangen, fysiotherapeut zegt je mag lopen wat je wil als je je goed voelt dus dat is niet tegen dovenmansoren gezegd. Het is inderdaad vrij koud, maar toch lekker loop weer. We gaan voor een tocht van 16 km. We hebben heerlijk gelopen over de Utrechtse Heuvelrug van Driebergen naar Maarn. Ik blijf me verbazen over mijzelf dat ik zo intens kan genieten op het moment van dingen. In Austerlitz lekker een pannenkoek gegeten. Onderweg veel gepraat. Ik geloof voor de volle 100% in goede behandelresultaten, maar ik besef ook heel goed hoe kwetsbaar mijn leven op dit moment is. Het gevecht tegen de gezonde cellen in je lijf is ook volop bezig.
Dit houdt ook in dat je bewuster nadenkt over het het feit dat je niet onstervelijk bent. Voor mij als regelneef houdt dit ook in dat ik met Har vanmiddag zaken heb besproken voor het geval dat het niet goed met mij zal gaan. Het geeft mij een bevrijdend gevoel dat we dit samen hebben kunnen bespreken en het was ook een heel mooi moment samen.

Mijn lijflied door de jaren heen

Kokkerellen

Vanavond zijn Frank en Dieuwke geweest. Onze buren de eerste dagen op Lanzarote.
Toen was er gelijk een klik . Afscheid hebben we toen genomen met de belofte dat ik een etentje zou organiseren in Ede rondom hun lactose/glucose intolerantie dieet.
We hadden de afspraak staan voor 5 maart net na mijn 2e kuur, geen gelukkig moment.
We konden de afspraak vervroegen naar vandaag. De laatste dagen druk geweest om recepten aan te passen. Mail verkeer over en weer over de ingrediënten. Het resultaat:
Voorgerecht: Tartaar van tomaat, komkommer en tonijn.
Hoofdgerecht: Mediterraans vispannentje
Nagerecht: chocolademousse met vanille ijs.
Al met al een heerlijke gezellige avond met mensen die je in zeer korte tijd dierbaar zijn geworden.
 

 

 

Chemo sportvrouw van het jaar ????

Vanmiddag naar een fysiotherapeut geweest met specialisatie: Oncologie.
Het ging mij om wat het hoe is nu verstandig met bewegen. Ik kreeg een heel goed gevoel bij haar en veel is me duidelijk geworden. Zolang ik me goed voel mag ik mijn normale nordic-walking kilometers maken. Al ben ik natuurlijk wel zo realistisch dat dit snel minder kan worden. Het is wel verstandig om met een hartslagmeter te lopen, voel ik mij even wat minder kan ik mijn hartslag controleren, is die goed niets aan de hand. Aquajoggen valt nu even af omdat ik niet in een binnenbad mag zwemmen op dit moment. Ik krijg maandag een fittest bij haar en ga dan woensdags voortaan een uur cardiofintness doen bij haar. Daarnaast is het streven zolang ik mij goed voel 1 uur per dag te bewegen. In de weken dat ik mij minder goed voel en de 1e week na de chemo elke dag een half uur. Dit alles met doel om mijn weerstand en conditie tijdens de chemo zo goed mogelijk op peil te houden. Voor mijn gevoel krijg ik een nu een stuk gereedschap in handen om iets van de negatieve invloeden van de chemo te bestrijden en dat voelt heeeeeeeeeeeeeeeeeeel lekker.

Week 1 van ongeveer 70 behandelweken zit erop

Lekker uitgeslapen vandaag. Eigenlijk is uitslapen niet het juiste woord, heb tot 4 uur wakker gelegen, wat er kan er toch een hoop malen in je hoofd. Toch maar slaapmedicatie gevraagd bij de huisarts. Op een pilletje meer of minder kijken we niet meer. Vanmorgen kwam Bea even langs Daarna na Arnhem. Eerst afspraak met de chirurg.
Beelden MRI gezien en kan me helemaal in zijn bevindingen vinden: amputatie. Veel vragen die ik had zijn beantwoord en voorlopig parkeren we even de operatie in fase 2, die pas in augustus weer om de hoek komt kijken. Vanmiddag lekker gewerkt, ze vonden me er beter uitzien dan vorige week................ Aan het eind van de middag naar de psycholoog-haptonoom, elke keer bijzonder wat ze met je kan doen. Op terugweg naar Ede even bij His en Ruurd langs om mutsjes op te halen. Thuis gekomen wacht de post. Dit is de laatste weken steeds weer een verrassing. Er lag een prachtig boek over het Nationaal Park de Hoge Veluwe van mijn broer en zijn gezin. Met als tekst Lieve Anjo, blijf genieten van jullie achtertuin.............. Ik ben er erg blij mee. Ook nog een pakje van mijn zus. Vandaag denk ik ook aan het feit dat het pas 3 weken geleden is dat ik mijn mammografie liet maken. Ik heb ook de 1e week van mijn behandeling erop zitten, voordat ik helemaal klaar ben zullen er nog ongeveer 70 volgen. Ik ben heel blij met deze eerste week dat ik mij zo goed gevoeld heb. Ik besef ook heel goed dat er nog heel veel mindere weken zullen volgen, maar deze week neemt niemand mij af.

Het eerste resultaat van de fotosessie

 

a href='https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgpDR040n5K_m-_7mr3ktDHcWbPm0dUqmoU_J_-tVBbCqX76IygGNeinUqGKQp_kmJJD8tK-0RqL0f-0SjXJLi2rEUiXR5ZhUjWKG1FKPORq_Nt7xu0j857dWusxEg4ag1bJ_Rrzb6hy5Q/s1600/ZGV_8769.JPG'> 

 

Dubbel gevoel dag

Vanmorgen naar het ARTI geweest. Sollicitatiegesprekken gevoerd. Was prettig om even niet met jezelf bezig te zijn even je aandacht op andere zaken te richten. Voelde ook goed om daar rond te lopen. Het was ook een prettig gevoel dat niemand van de kandidaten wist, dat ik kanker heb.
Vanmiddag is Jaap M geweest iets wat ik altijd fijn vind.
Helaas geen goede berichten over de vader van mijn kinderen. Het maakt me erg verdrietig en boos, ik voel een oer-moederinstinct in me opkomen. Ik heb nu geen tijd om ziek te zijn en voor alle behandelingen . Ik wil er nu voor hen zijn . Na een flinke jankpartij kan ik ook wel weer relativeren. Ook tijdens mijn behandelingen kan ik er op een manier voor hun zijn. Ik weet ook dat ze in Ruurd en Krista lieve partners hebben, waar ze met hun pijn en verdriet terecht kunnen. Ook al probeer ik te relativeren de pijn blijft niet alleen voor mijn kinderen die zoveel zorgen op hun bordje hebben, maar ook voor C en M, die je ook nog zo graag zoveel goede jaren samen had gegund.

Prachtige Portretfoto

Inmiddels begint het al een beetje te wennen dat je dag er soms anders uitziet dan je denkt. Vanmorgen vroeg werd ik gebeld door de mammacare. Afspraak chirurg was verzet naar ander tijdstip vandaag bij andere chirurg. Dit leek mij geen goed plan, aangezien het doel van deze afspraak was om te praten over hoe en wat bij de operatie. Afspraak kunnen verzetten naar donderdag. Dit had gevolgen voor de afspraken de rest van de dag. Ik zou na de afspraak met de chirurg naar het ARTI gaan om mij op te laten maken door een collegaatje voor de foto's vanmiddag. Wat nu? Even op en neer naar Arnhem leek me geen optie. Gelukkig kon ik bij mijn eigen schoonheidsspecialiste terecht in Bennekom. Prachtig weer dus de fiets gepakt, lekker binnendoor naar Bennekom. Eerst even bij Geels langs om bloemetje af te geven voor His haar collega, waarvan ik mutsjes mag lenen. Helaas ze is er niet.
Het geeft me een heel warm gevoel dat ik bemerk dat ze er bij Geels voor His zijn in deze ook voor haar zo'n moeilijke tijd. Ben prachtig opgemaakt en ga op de fiets weer naar Ede, waar de foto's gemaakt worden. Fijn is het dat je diegene kent die de foto's maakt en dat Har erbij is. Eerst een serie portretfoto's. Ik vind ze echt prachtig en ben er erg blij mee. Zodra ik een afbeelding heb zal ik ze op mijn weblog zetten. Ook nog een serie foto's gemaakt met nog mijn haar en borsten. Ook hier ben ik heel blij mee.
Fiets vervolgens naar collegaatje Hiske om de bloemen af te geven. Grappig is dan dat ik haar niet ken, maar als zij mij voorstelt aan haar man ik die wel ken van Climax. Wat is de wereld toch klein. Thuisgekomen staat er een prachtige bos bloemen van de ARTI collega's met een kaartje met de tekst: Zet hem op Anjo, we staan achter je. Het raakt me diep. Lieve collega's heel erg bedankt. Ook ligt er een lief gedichtje van nichtje Imke bij de Post. Ik wil hier toch nog even zeggen, dat alle reacties, mails, kaarten, smsjes etc mij enorm goed doen en me ook sterken in de strijd die ik nog moet gaan. Al met al heb ik vandaag genoten van weer een goede dag.

Eerste dag officieel ziek

Vandaag 14-02-2011 is het de dag dat ik officieel ziek gemeld ben. Voelt raar en verdrietig.
Hoe lang zal het duren voordat ik mij weer beter kan melden? Het voelt ook zo dubbel omdat ik redelijk weinig last heb van mijn eerste chemo. Vandaag voor het eerst geen anti-misselijkheidspillen. Alles lijkt een beetje gewoon. Ik bedenk me hoe lang het geleden is, dat ik zomaar een dag thuis was en eigenlijk niets hoef. Lijkt me heel lang geleden. Nooit geweten dat de vers wagen zovaak in de straat komt per week. Lang uitgeslapen, vannacht weinig geslapen. Wat voor dingen voor mijn werk geregeld.
Het is vies weer buiten, jammer dat we nu zelf geen WI hebben, dan had ik me daarop kunnen uitleven. Wat zal ik gaan doen? Bos in? De Sysselt ga ik liever niet in, ik ben panisch van de wilde zwijnen daar, doe ik wel samen met Har, die vandaag rijden is voor Philadelphia. Ik bedenk me dat er bij Huize Kernhem ook mooie routes zijn, zonder zwijnen, maar als ik naar buiten kijk, heb ik geen zin. Vind van mezelf dat ik er wel uit moet, besluit dan maar lopend met de paraplu op naar het dorp te lopen om wat kaarten te kopen. Neem hier uitgebreid de tijd voor........... Het buiten zijn doet me goed. Zoals het ernu uitziet kan ik woensdagochtend bij de sollicitatiegesprekken zitten voor de nieuwe uitzendkracht op het PB, dit geeft me een goed gevoel.

Soms kun je je zo gelukkig voelen met kleine dingen

Prachtig weer vandaag.
De wandelkriebels gieren door mijn lijf. Zullen we wel of niet? Ik voel me goed dus waarom niet. Ook een beetje eng, vindt mijn lichaam dit wel leuk? We kiezen er uiteindelijk voor om naar Park de Hoge Veluwe te gaan, hier hebben wij een jaarkaart voor. We weten, mocht ik mij niet goed gaan voelen we ook zo weer in de bewoonde wereld zijn. Wat heb ik heerlijk gelopen. De 8,5 km vlogen om. Als iemand mij 2 maanden geleden had gezegd je kunt ook genieten van zo'n afstand ipv 25 km had ik ze raar aangekeken. Nu genoot ik van elke stap. Ik voelde de energie door mijn lijf stromen en had eigenlijk nog wel verder willen lopen, maar dat hebben we maar niet gedaan. Wat blijft onze achtertuin toch prachtig. Elk seizoen is anders Het leuke vind ik ook altijd, dat als je het park inrijd je struikelt over de auto's en fietsers, maar wandelaars kom je haast niet tegen als je iets dieper het park inloopt. Zo ook vandaag. Har en ik zijn nauwelijks mensen tegengekomen en konden genieten van de rust en stilte.
Na afloop nagenietend bij de open haard in de Sterrenberg met een drankje voelde ik mij voldaan en gelukkig.

 

 

 

kground-inline-policy: initial;' align='middle' border='0' />

Uitslagen Puncties

 

Gisteren belde de mammacare verpleegkundige. Met de uitslag van de puncties. Het geeft me niet veel nieuwe informatie waar ik nu echt verder mee kan. Wacht dinsdag de chirurg maar af. Voel me nog steeds goed. Beetje het gevoel dat je na een zware griep hebt. Gisteren afgesproken dat ik dinsdag een fotoshoot ga doen bij de fotograaf die 4 jaar geleden ook hele mooie foto's van de kinderen heeft gemaakt.
Wil nog een mooie portretfoto met haar en borsten.( Hiske en Jilt wees gerust jullie moeder zal ze echt niet op deze weblog zetten) Ook met een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in oncologie een afspraak gemaakt. Ik heb deze afspraak vooral gemaakt om een stukje begeleiding bij het sporten. De 20-25 km Nordic-Walking zullen snel voorbij zijn, maar hoop toch nog wat te blijven doen. Het lange afstandswandelen is iets wat ik denk heel erg ga missen, wat haal ik daar altijd een ontspanning en energie uit. Vanmorgen naar het dorp gefietst. Had een beetje het gevoel van ik hier thuis gaan zitten wachten tot ik mij niet goed ga voelen, maar ik kan het ook omdraaien. Doen wat je wilt doen, als je je beroerd gaat voelen, kun je altijd nog terug. Het was lekker even te fietsen en even met andere dingen bezig te zijn. Jilt en Krista zijn ook nog even langs geweest, lief hoe ook hun meeleven.