1000 puzzelstukjes

Ik voel me als een puzzel van 1000 stukjes die de afgelopen maanden uit elkaar is gevallen en ben nu op zoek om al die stukjes weer op zijn plek te krijgen. De tijd vliegt. Voor mijn gevoel is de tijd stil blijven staan op 27 januari maar nu zitten we al bijna in november. Dinsdag heb ik mijn laatste bestraling. Ik ben erg moe geweest de afgelopen week, maar komt dat van de bestraling of het van velen denken? Het fijne vind ik dat ik het ARTI nog steeds als werkplek zie en voel niet als plaats waar ik behandeld word. Ik kreeg ook een beetje een paniekgevoel over me heen: van hoe krijg ik al die 1000 stukjes weer op zijn plaats. Opluchting voelde ik toen ik besefte vanaf 25/10 hoef ik maar 2 keer per week naar het ARTI om te werken en niet meer 5 keer per week om te behandelen iets wat hopelijk mijn energie ook weer ten goede komt. Als je wat langer nadenkt weet je ook dat het stap voor stap moet doen. Ik heb me wel aangemeld bij het Helen Dowling Instituut omdat ik wel wat hulp kan gebruiken. Van de week heel wat artsenbezoekjes gehad: radiotherapeut, ARBO, dermatoloog en oncoloog. Met de radiotherapeut heb ik heel goed gesprek gehad. Ik had me zelf ook voorgenomen om mijn vragen te stellen, want ik merkte dat doordat ik zelf in het ARTI werk en weet hoe druk ze is, eigenlijk niets van haar tijd af wil nemen. Nu dacht ik nee je bent patiënt en hebt dus ook recht op die tijd. Ik vond het prettig om met haar te kunnen praten over mijn toekomstperspectief. Het geeft mij rust dat ik weet hoe hierover gedacht wordt en dat dit overeen komt met mijn verwachtingen. De dermatoloog vertelde mij dat ik een chronische huidontsteking heb, waar ik weer hormoonzalf voor krijg, die ik ook voor mijn handen heb, helaas gaat mijn huid hier weer van kapot en heb dus daar ook weer een zalfje voor gekregen. Naast dit chemokadootje, vertelde de oncoloog mij, dat de pijn in mijn benen waarschijnlijk nog van de docetaxel kuren komt, dus nog een kadootje. Het kan nog wel een paar maanden duren. Het belangrijkste was natuurlijk dat zij zei: de chemo heeft zijn werk echt optimaal gedaan. Ze vroeg me ook hoeveel Herceptin kuren ik nu gehad had, ik zei dat ik dit niet wist, alleen dat ik weet dat ik donderdag 19 april 2012 klaar ben, die datum staat in mijn hoofd gebrand. Gisteravond naar een lezing geweest van Margreet van Dorp, de ontwerpster van het Sensiform hemdje waar ik bijna in woon. Ik vond het leuk om even met lotgenoten te zijn, merken dat een half woord voldoende was om elkaar te begrijpen. Ik had dit nooit verwacht van mijzelf dat ik dit prettig zou vinden. Ook vond ik het heel erg boeiend om haar verhaal te horen en hoe ze het voor elkaar heeft gekregen zo'n fantastisch product op de markt te krijgen. Zie ook www.Sensiform.nl