Opgelucht en Teleurgesteld

Vanaf zondagnacht heb ik koorts. Maandag moest de bestraling toch gewoon doorgaan. Wat is dan een half uur rijden naar Arnhem lang als je je zo beroerd voelt. De gehele bestralingsperiode heb ik niemand op te hoeven halen, maar juist nu moesten we in Heelsum iemand ophalen, dit betekende door Bennekom over de weg met de meeste verkeersdrempels, wat was ik blij dat ik weer thuis was en mijn bed weer in kon gaan. Gelukkig mocht ik dindsdag ondanks de koorts wel de 9e Herceptinkuur krijgen, nog maar 8 te gaan. Dinsdag ook de laatste bestraling. Het toestel was versierd en ik kreeg bloemen op het toestel daarna ook nog bloemen van de collega's van de Medische Administratie, erg leuk.

Helaas nog steeds koorts, maar voelde me redelijk goed om met Har naar Apeldoorn te gaan. We zijn naar de knuffelborst geweest voor een prothesebadpak en zwemprothese. Willy Muis is zelf ex borstkankerpatiënt en heeft een inzamelpunt voor van alles wat met borstkanker te maken heeft: bh's, badpakken, pruiken, mutsjes. protheses etc. etc. Ze krijgt veel gratis, dit verkoopt ze voor lage prijzen en het geld hiervan gebruikt ze weer om nieuwe zaken aan te schaffen, zoals bijvoorbeeld badpakken, die ze dan met 5 euro boven de inkoopprijs verkoopt. Je snapt het al de 5 euro winst gaat in de knuffelpot, waar ze weer andere zaken voor koopt. In Nederland zijn er goede protheses er zijn zat andere landen waar dit niet zo is. Protheses die in Nederland niet meer willen stuurt ze daarheen en maakt ze daar weer mensen blij. Zelf heb ik al mijn mutsjes en shawls bij haar ingeleverd. Ik heb een schitterend nieuw badpak voor 40 euro en een zwemprothese voor 20 euro. Ik ben er heel erg blij mee. Dinsdagnacht heb ik erg veel pijn gehad, had dit nog niet meegemaakt. Je voelt je onzeker en weet niet waar het van komt en wat normaal is. Ook wilde de koorts ondanks alle paracetamol niet zakken. Je merkt dat je afweer nog steeds niet in orde, je energie wordt uit je lijf weggezogen. Je voelt je een wrak. Woensdag heb ik toch aan de bel getrokken en ben bij de radiotherapeut langgewenst: bloedprikken etc. Er blijkt een ontsteking in het wondgebied te zitten. Vervolgens naar de chirurg om te puncteren. Hij heeft 250 cc gepuncteerd. Na de punctie was die vreselijke pijn ook weg. Nu aan de antibiotica en vrijdag weer punctie. Deze week rust houden, het kost me geen moeite want mijn lijf wil echt niet. Ben niet blij met dit kadootje. We zouden vanaf dinsdagavond naar de camping gaan, allemaal leuke dingen. Eten bij de Pizzeria met mensen die we daar ontmoet hebben, Vrijdag zou ik nog gaan koken voor mensen. Allemaal dingen waar ik zo intens van kan genieten en wat je ook de power geeft om door te gaan. Helaas gaat het allemaal niet door, het is ook raar om op deze manier het seizoen af te sluiten. Zondag zijn mijn zusje en zwager 25 jaar getrouwd. Ik hoop dat we daar in ieder geval even naar toe kunnen, al is het maar een paar uur.