Nog maar 3 kuren te gaan

Vandaag mijn 18e Herceptinkuur gehad , de 22e keer dat ik op de Oncologische Dagbehandeling verbleef het afgelopen jaar. Het eind komt nu echt in zicht wat verlang ik ernaar. Niet op donderdag mijn kuur, dit omdat ik de komende weken via het Taborhuis een ontspanning en meditatiecursus volg op donderdag. Morgen de 1e keer. Ik hoop dat het me rust geeft vooral om te kunnen slapen, want het slapen blijft hopeloos. Heb wel slaapmedicatie, maar die wil ik niet zoveel gebruiken. Van de week pilletjes gehaald van Dr. Vogel, tegen het nachtelijk transpireren. Oftewel overgangsprobleempje, lachen is het dan als je de bijsluiter leest waar ze over gebruikadvies praten bij borstvoeding en zwangerschap..... Mogelijk gaat het nu ook financieel gevolgen hebben dat ik nog niet 100% arbeidsgeschikt ben, iets wat ook aan mij vreet, je zo machteloos voelen daarover. Je wilt zo graag, maar je lijf niet. Ik merk ook dat ik moeite heb met het feit dat ik weinig vooruitgang zie, vooral wat betreft mijn concentratie. Ik weet dat ik de rust moet bewaren: ik ben nog niet eens klaar met mijn behandelingen en voor herstel staat gemiddeld een jaar, maar het voelt zo anders. Gelukkig komt het campingseizoen er ook al weer snel aan, ik denk dat de rust daar me ook weer heel goed gaat doen.