Bovenstaand gebed kwam ik gisteren tegen, ik vind het veelzeggend.
Vandaag zijn we wezen wandelen. Heb zitten te twijfelen wandelen met collega's op Posbank, maar durfde nog niet: erg veel op en neer.
We zijn de St. Nicolaastocht in Oosterbeek gaan lopen. Een tocht die we vaker lopen, vanwege de lekkere erwtensoep onderweg en op het eind een speculaaspop en een ontmoeting met Sinterklaas . Aangekomen bij het startburo, was ik boos oftewel last van zelfmedelijden: ik wil geen 10 km lopen maar 25. Dan ga je lopen en merk je voor het eerst sinds lange tijd dat het lopen je weer energie geeft en geen energie kost en dan kan ook het genieten beginnen. Ik heb echt heerlijk gelopen: wind en regen in je gezicht: genieten.
Het was maar goed dat Harrie bij me was, anders was ik bij de splitsing niet voor de 10 maar voor de 15 gegaan. Al waren er toch ook heel wat bergjes. Het bovenstaande gebed speelde de hele tijd door mijn hoofd en ik denk ook dat de tekst erin mijn opdracht is voor mijzelf de komende tijd. Vrijdag ben ik ook voor het eerst wezen zwemmen met prothesebadpak. Ik had de bibbers. Alles bleef netjes zitten dus deze drempel zijn we ook weer over.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten