Ik ben met een tegenoffensief begonnen. Ik ben het zat dat ik geen vooruitgang bemerk. Ik heb alle vitaminepillen die ik nog in huis kon vinden , druppels die de lever extra ondersteunen en tot slot paddo-extract van de acupuncturist ingenomen en ga ik de komende tijd innemen. Dan moet mijn lijf toch echt een oppepper krijgen. Ik vind zelf wel dat ik verstandig bezig ben geweest de afgelopen dagen. Heel veel rust genomen, met andere woorden: eigenlijk niets gedaan.
Ook uitnodiging voor een etentje in Zeewolde en afspraak over meedenken over Sensiform allemaal naar volgend jaar doorgeschoven. Niet makkelijk maar het moet. Ik ben heel veel aan het denken. Ik ben nu bijna een jaar ziek. Over 18 dagen vertrekken we naar Lanzarote. Ik kijk er enorm naar uit, maar je denkt ook terug aan vorig jaar toen we mijn 50e verjaardag daar vierden. Ik voelde me al niet echt top, kreeg eten niet weg en erg moe. Je wijt dan toch alles aan een druk leven, werken en daarnaast bezig met je mastermodule. Niet dus. Ik ga nu terug, maar ben niet meer de Anjo van toen, ik ga verminkt terug, ik ga mensen terugzien, die ik een jaar niet heb gezien. Mensen die mij alleen gezond kennen.
Ik weet dat ik het aankan, maar je bent er wel mee bezig. Ook ben ik best met het verleden bezig. Ik ben erg druk met facebook, contacten zoeken uit mijn schoolperiode , maar ook uit de schoolperiode van de kinderen. Het is net of je alles opnieuw aan het beleven bent. Ik ben op facebook vrienden geworden met Hiske en Jilt hun kleuterjuf. Ik kreeg een berichtje van haar, in mijn berichtje terug schreef ik o.a. dat ik heimwee voel naar de Vrije School tijd van de kinderen, dat ik nu nog de kooraap kan ruiken als het 11 november is. Het is net of alle mooie dingen die ik heb meegemaakt in mijn leven, ik nu herbeleef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten