Moeilijke week

Maandag heb ik te horen gekregen van de fysiotherapeut dat ik moet stoppen met zwemmen en oncologische fitness. Dit omdat mijn arm zoveel problemen blijft geven. Fietsen mag wel en wandelen, maar dan niet langer dan 3 kwartier. Wat is nou 3 kwartier. Het was het eerste moeilijke nieuws van deze week. Daarna naar het Taborhuis voor gesprek met psycholoog ivm werk en reintegratie. In dit gesprek kwam ook weer naar voren, hetzelfde als in gesprek met bedrijfsarts 2 weken terug, dat de hoeveelheid werk die ik doe in geen enkele verhouding staat tot het aantal uren dat ik mag werken. Ik kreeg het dringende advies om weer in overleg te gaan met de bedrijfsarts. Haar advies was ook stoppen voorlopig met werken. Dinsdag telefonisch overleg met weer een nieuwe bedrijfsarts, ik hoefde maar 1 zin te zeggen, hij was goed ingelicht door zijn voorganger. Advies: stoppen. Het heeft wel wat hilarisch: ik ben al 13 maanden ziek, maar heb al die maanden geprobeerd om toch sturing te geven aan mijn afdeling, er is nog geen rooster in al die maanden wat ik niet zelf gemaakt heb en nu moet je toch het bijltje erbij neerleggen. Het doet ontzettend veel pijn en verdriet om deze beslissing te moeten nemen. Ook voel ik opluchting. Ik heb vandaag mijn overdracht geschreven en ik hoef niet meer, ik mag me gaan overgeven aan mijn moeheid en mijn verwerking.