We gaan de laatste maand in.

Vandaag over 1 maand zit het behandeltraject erop, wat komt het lekker dichtbij. Van het weekend voor het eerst weer naar de camping. Onze caravan met voortent moest verhuisd worden, onvoorstelbaar hoe het ging. Opeens waren er een hoop mensen , een aantal duwen, de andere de stokken vasthouden en zo in het geheel naar de overkant voordat we het goed en wel wisten, stond het op de nieuwe plek. Ik moest het weekend ook weer veel nadenken over hoe we vorig jaar op de camping kwamen: zou het wat voor ons zijn die plek? Nu zo vertrouwd. Doordat ik bezig ben met een stuk emotionele verwerking ga ik ook meer de pijn voelen van wat je allemaal hebt doorgemaakt. Het was dit weekend ook voor het eerst daar op de camping dat ik de pijn voelde/besefte wat vooral die laatste 4 chemokuren met me gedaan hebben en hoeveel pijn ik heb gehad. Op het moment dat je er midden inzit, is het of je de pijn toch niet voelt doordat je met overleven van de behandelingen bezig bent. Vorig jaar had ik ook elk weekend mijn beauty case bij me vol met pillen. Nu had ik hem ook weer mee uit gewoonte, maar hij was bijna leeg, ik slik geen pillen meer............dus die kan volgend weekend ook thuisblijven. Vandaag vond de fysiotherapeut doordat ik gestopt was met werken er zo'n belasting weg was, dat ik toch weer mag gaan zwemmen en fitnessen. Als er maar een dag tussen zit en niet te lang. Ik ben hier heel erg blij mee. Vandaag ook 5 kwartier de tijd genomen voor mijn psyche-energetische oefeningen van William Yang. Onvoorstelbaar blijf ik het vinden, wat het met me doet. Ik werd gespannen wakker, pijn in mijn arm, boos dat ik niet kan werken en dan zet je ertoe om die oefeningen te doen en komt er zoveel rust in je, heerlijk.