Cueva de los Verdes

Vandaag zijn we naar de Cueva de los Verdes geweest.

Een mooi vulkanische grot, waar je een rondleiding krijgt. Er moet geklommen en gebukt worden. Bijzonder is het, dat het mij zonder hulp lukt. Ik ben elke dag blij dat ik naar Michael, mijn fysio ga, wat levert het mij veel op. Bij hem in de praktijkruimte hangt de volgende spreuk: Geef elke dag de kans de mooiste van je leven te worden Ik vind hem erg mooi. Na het bezoek aan de grot voel ik mij heel verdrietig en vloeien de tranen weer. Als ik hierover nadenk, denk ik ja: ik dacht gisteren ik heb de laatste drempel genomen voor deze vakantie, maar zo werkt het niet. Ik dacht ook een beetje door de gesprekken die ik met mensen gevoerd heb de afgelopen tijd hier, dat alles normaal is omdat je op een normale manier met mensen over je ziek zijn kan praten. Ik merk dat dit niet voor iedereen zo is. De les die ik hier voor mijzelf uittrek is: Anjo accepteer dat die kanker bij je hoort en dat je er mee moet leren leven. Ook merk ik dat ik bezig ben met mijn verjaardag die er aankomt. We hebben heerlijk in Arrieta gegeten, heerlijke vis,

daarna was ik op. Ook weer even beseffen dat je wel wilt denken dat er niets meer aan de hand is, maar het werkt niet. Vanmiddag lagen we te rusten op ons bedje, toen we opeens een stem die wel erg herkaar was, hoorde zeggen: liggen jullie hier te luieren. Opeens stond Mieke hier, een vriendin die samen met Kees en vrienden van hun geboekt hebben ook hier. Je weet even niet wat er aan de hand is. Het is leuk om te ervaren , dat mensen naar aanleiding van onze verhalen ook hier geboekt hebben. Het is wel raar. We zijn bij hun op bezoek geweest eind november, hun lekker makend met het feit dat wij 3 weken naar Charco del Palo gaan en nu staan ze voor je neus en komen zelfs voor 4 weken...............