Een dag met verschillende emotie

Sinds 1 november hebben we een zorgmanager binnen het ARTI. De afgelopen weken een aantal gesprekken gehad met hem. Vandaag ook weer. Ik heb hem natuurlijk in ons eerste gesprek over mij en mijn ziek zijn verteld. Vandaag in het gesprek, zei ik op een gegeven moment: ho besef wel dat ik het afgelopen jaar maar 2 dagdelen per week gewerkt heb. Zijn antwoord: Je ziet er zo energiek uit dat ik dat vergeet. Het gaf me een heel fijn gevoel. Vanmiddag ook naar Roses voor het uitzoeken van mijn prothese samen met Harrie. Ik kwam binnen met nog een beetje euforistisch gevoel, dat ik lekker gewerkt had vandaag. Je word dan gelijk in een andere wereld gedrukt, de wereld van je amputatie. De tranen kwamen dan ook snel. Karin van Roses is een plezierig iemand . Zij gaf ons op een prettige manier advies. Bijzonder vind ik ook dat ze bij Roses de standaard BH's extra mooi maken dmv kantrandjes. Een mooie prothese, voelt heel vrouwelijk, 2 bh's rijker en 200 euro armer weer op weg naar huis. Op het station aangekomen zoeken naar mijn fiets: geen fiets meer. Dan knapt er iets in je: net zoveel geld moeten uitgeven en nu je 3 jaar oude fiets weg. Dacht eerst dat de verzekering al afgelopen was, heb nu hoop dat het niet zo is. Al met al een dag van een lach en een traan.