De laatste oh zo zware loodjes

Nog 2 weken en het zit er voorlopig even op. Nog 3 weken en dan zitten we in Charco. Ik ben zo moe en heb het zo ontzettend gehad, maar weet ook hoe snel de dagen om zullen gaan. Ben veel met gedichten bezig. Ook veel met Pasen het opstandingverhaal. Morgen ga ik naar de dienst ivm witte donderdag in mijn eigen kerk, dat voelt goed, wil niet met Pasen in andere kerk zitten. Vandaag op kraamvisite geweest bij collegaatje, wat doet het enorm veel met je om die kleine Erben in armen te houden, zo'n klein ventje aan het begin van zijn leven. Gisteren naar Taborhuis geweest ivm creativiteit en kanker. Thema deze keer was: je wordt nooit meer de oude. Je moet werken aan een nieuw zelfbeeld. Ik weet dat het zo is maar het doet zoveel pijn en verdriet.

Het geeft ook rust om het zo beeldend te zien, weer de bevestiging dat het allemaal normaal is wat je voelt en denkt. Gisteren wezen eten in Amersfoort bij P en N. Ik had een leuk kadootje gekocht. Briefje al aantal dagen op de koelkast niet vergeten mee te nemen. Ik ben het niet vergeten mee te nemen, maar wel vergeten uit mijn fietstas te halen op het station. Dit is zo kentekenend van hoe mijn geheugen is op het moment. Een tekst die me ook erg aanspreekt is de onderstaande:

Gisteren kwam ik bij creativiteit en kanker ook de volgende tekst tegen over Pasen: ik vind hem zo mooi. U ontmoeten van hart tot hart is geven en ontvangen ruimte vinden, doen, rust, moed en draagkracht, levenszin Bij u zijn is mens mogen zijn pijn, verdriet en zorgen dragen en zoals gij doorheen de dood groeien naar verrijzenis. Vrijdag gaan we naar de camping, Har moet volgende week werken, maar ik heb geen enkele afspraak met arts of wat dan ook, ik blijf daar en ga genieten van de stilte. Lezen lukt niet op dit moment, maar ik ga proberen kaarten te maken dmv iris vouwen, iets wat ik de laatste jaren heel leuk vond, maar geen tijd voor vond.