Mijn laatste bericht

Het zit erop 14 lange maanden, 62 weken. Vandaag mijn laatste infuus. Vanmorgen door Har naar Rijnstate gebracht. Zodra hij ingelogd had, belde de centrale: Denise, het was heel bijzonder om zo gelijk aan het begin van de dag zoveel lieve woorden te horen via Har zjn werk. Op weg naar Rijnstate: veel sms’jes wat doet het je toch goed. Het prikken ging gelukkig goed. Har nog even naar het ARTI geweest met traktatie voor alle collega's. Dit had ik gedaan na mijn laatste chemo en ik vond het nu na afronding van alle fases belangrijk dat er weer een traktatie was in de koffiekamer. Naar huis weer, je beseft het nauwelijks: het zit erop. Nog even langs de huisarts omdat ik erg benauwd was, gelukkig is het "maar een virusje" Telefoontje van iemand van mijn oude Nordic-Walking groep. Anjo ,30 december 2008 was er voor mij na mijn laatste bestraling een roos van jou na afronding van de bestralingen, wij willen graag even langskomen om jou nu iets te geven. Dit zijn dingen die heel diep binnen komen. Ook vanmiddag de bovenbuurman met een prachtige kaart: Mijn lieve kind toen het moeilijk was, toen heb ik jouw gedragen. Het is een tekst van een nummer dat ik in het begin van mijn ziekzijn op mijn blog heb gezet. Ook dit raakt je enorm diep. Vanavond uit eten met Har, Hiske, Ruurd, Jilt en Krista bij H41. Ik had niet de puf om nog te koken, H41 daar kom ik al vanaf 1984. Het blijft een fijn eetcafé, waar ik eigenlijk elke fase van de kinderen een keer ben geweest. Van Har kreeg ik vandaag 14 rozen, voor elke maand 1. Ik voelde enorme behoefte om vanavond ook de kinderen iets te geven. Ik mag vanaf vandaag aan herstel gaan werken, iets opbouwen, hun wacht nog zoveel pijn ivm het ziekzijn van hun vader. Ik vond een prachtige raamhanger met een beschermengel met daaronder een hart van kristal, als je deze voor het raam hangt komen de kleuren van de regenboog binnen en voel je de warmte en kracht, iets wat ze wel kunnen gebruiken.

Het was ook fijn dat Jilt benoemde vanavond hoe moeilijk alles voor Har is geweest. Ja en dan kom ik aan het eind van mijn laatste bericht op mijn blog. 14 maanden geleden ben ik ermee begonnen. In eerste instantie om iedereen op de hoogte te houden en niet elke keer weer opnieuw mijn verhaal te moeten vertellen. Voor mij is het uiteindelijk mijn uitlaatklep geworden, waar ik vaak in de warboel van mijn gedachten, een ordening kreeg in wat ik voelde en dacht. Vele reacties heb ik gehad, onverwachtse banden gesmeed. Mijn strijd is nog lang niet gestreden, mijn herstel zal nog lang duren, maar voor mij voelt het goed om nu af te sluiten. via ons email adres haranjo@hotmail.com blijf ik bereikbaar. Alles wat ik geschreven heb op mijn Blog wil ik overzetten in een gedrukt boek, daarna wil ik dat het ook niet meer beschikbaar blijft op internet. Ik wil het afsluiten. Afsluiten wil ik graag met onderstaand gedicht wat wij van de week hebben ontvangen Vele obstakels en hindernissen heb ik moeten overwinnen. Vele bergen heb ik reeds beklommen, om uiteindelijk te komen bij al het moois. Doch nu langzaam trekken alle donkere wolken op, om plaats te maken voor de zon, die met zijn lichtkracht mij zal verwarmen en mij energie zal geven. Om al het moois wat voor mij ligt in mijn hart te openen. Lieve mensen allemaal heel erg bedankt voor jullie medeleven.