Soms heb je van die momenten dat je denkt wat gaat de tijd toch hard en hoe snel worden je kinderen volwassen en wat zijn ze uitgegroeid tot 2 pracht mensen.
Dit weekend veel met Hiske bezig geweest. 27 mei wordt ze 25 jaar. Ik was 25 toen zij geboren werd 3 jaar later in verwachting van Jilt werd bij hun vader voor de 1e keer kanker gecontstateerd. Ook hij was toen pas 30
Nu ga je pas beseffen hoe jong je eigenlijk was dat je hele leven al op zijn kop stond. Morgen heeft Hiske haar eerste darmonderzoek wat ze elke 2 jaar zal krijgen ivm het feit dat er sprake is van een erfelijke component.
Ik vind het super knap van haar hoe ze het onderzoek ingaat. Geen leuk onderzoek, maar zoals zij zegt: het moet gewoon gebeuren. Heb zelf ook de kriebels het zal toch wel allemaal goed zijn? Onbevangen ben je niet meer. Ook een gevoel laat die K.. kanker van mijn kinderen afblijven. Vandaag was ook de dag dat Jilt zijn club Ajax landskampioen werd. Een smsje vanmiddag, mam zijn jullie thuis dan kom ik een kampioensdrankje drinken. Vanavond zat hij hier samen met Har de samenvatting te kijken. Hoe kort is het nog maar geleden, dat ze samen hier naar voetbalwedstrijden zaten te kijken. Als Jilt me omhelst word ik bijna geplet, wat een beer van een vent is het geworden. Wat doet het me goed dat hij vandaag voordat hij morgen met Krista vertrekt naar de Dominiacaanse Republiek even bij zijn moedertje langs gaat.
Ja ik ben gewoon super trots op mijn kinderen die ondanks de vele verdrietige momenten op dit moment in hun leven het zo goed doen.
2 opmerkingen:
Gewoon even laten weten dat ik regelmatig je blogs lees en enorm waardering voor je hebt hoe je schrijft en met je ziekte omgaat.
Ha ha nu heet ik anoniem dat is niet de bedoeling. Liefs vna je kleine nichtje Marijke.
Een reactie posten