Vandaag zijn we bij de chirurg geweest. Daarvoor heeft hij overleg gehad met radiotherapeut en oncoloog. Hun advies is: ablatio en verwijdering lymfeklieren. De resultaten van de chemo op de eerste MRI zijn heel mooi, doorgaan op de ingeslagen weg en zorgen dat we daar blijven. Ook het feit dat ik 4 jaar geleden geopereerd ben aan een voorstadium van borstkanker speelt een rol bij hun advies. Afzien van een ablatio is het nemen van risico’s die je niet kunt overzien. Met mijn verstand weet ik dat het goed is en kan ik volledig achter het advies staan. Mijn gevoel zegt iets anders: verminking van je lijf, mogelijk functieverlies van je arm etc. etc. Ik weet als ik een nachtje geslapen heb, dat ik de knop om gaan zetten en kan zeggen: ja het is goed, we gaan ervoor, maar het verdriet en de pijn blijven er natuurlijk wel.
Ik denk dat het ook een beetje komt dat je weer in een nieuwe fase komt: de eerste stap in de fase van behandeling is/was chemo. Nu zo langzamerhand ga je de confrontatie met de ok aan. Ik blijf natuurlijk een regelaar en heb wel aangeven dat ik ook met het oog op de vakanties van de kinderen en onszelf toch wel heel graag in de week van 10/8 geopereerd wil worden. Het staat genoteerd............ . Naast het bezoek aan de chirurg heb ik vandaag een fijne dag gehad. Ik voelde me goed en was blij dat ik vanmorgen in het ARTI een vergadering bij kon wonen die voor mij heel belangrijk was en waar ik veel afleiding en voldoening uitgehaald heb. Met andere woorden: genieten van de positieve dingen.
2 opmerkingen:
Wat goed dat er duidelijkheid is, maar wat lijkt het mij ontzettend moeilijk om gelijk maar weer door te moeten.
Je krijgt geeneens de kans om het eind van de chemo te "vieren!"
Heel veel liefs en kus van je zus.
Een reactie posten