Sinds woensdag slik ik Naproxen tegen de pijn in mijn spieren. Wat een opluchting is dat: de pijn is weg. Wel heb ik het idee dat ik helemaal beurs ben, maar daar valt goed mee te leven. Nu de pijn weg is, merk je ook hoe die pijn je heeft kunnen slopen.
Zo langzamerhand komt het consult bij de chirurg in zicht. (14 juni). Ik had dit even geparkeerd, maar het gaat me nu steeds meer bezig houden. Ik heb veel vragen. Volgens mammarichtlijnen is er altijd sprake van ok na chemo omdat studie aangewezen heeft dat de kans op terugkeer groot is, maar hoe zit het dan met de Herceptin, die je een jaar lang om de 3 weken krijgt en zo specifiek gericht is? Zo zijn er nog veel vragen. Ik word vaak Miss Google genoemd, maar op de vragen die ik nu heb kan ik nergens iets op internet over vinden.
Nog 5 weken en dan de laatste chemo ook een reden om steeds meer na te denken over de operatie, ook weer een nieuw traject wat je ingaat. Wel natuurlijk een stap verder in het behandeltraject. Ondertussen genieten we op de camping. Gister zijn Hannie en Peter een dagje geweest, heel gezellig. Je merkt wel dat alles je steeds meer energie gaat kosten. Voor mijn gevoel moet ik voor alle simpele dingen 2 keer zoveel moeite doen om ze te doen. De afgelopen dagen waren erg gezellig, bezoekje hier, bezoekje daar, maar je merkt dat je lichaam zegt ho dame, je hebt je rust even hard nodig. Dit gaan we de komende dagen dan ook maar proberen, ik vind dat best moeilijk: je hebt vakantie wil veel en je word terug gefloten. Gelukkig staan er nog meer vakanties op het programma.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten