Weer een weekje verder

Mijn hoofd kraakt van het denken en doen.
Vorig weekend een heel bijzonder weekend op de Vrijgaard gehad. Zoals ik al schreef met mijn verstand weet ik dat amputatie de juiste oplossing is, maar mijn gevoel is nog niet zover. De tranen kon ik dan ook niet inhouden als ik over de amputatie vertelde. Toch krijg je dan weer veel terug: van veel mensen zoveel warmte en meeleven. Ook weet ik dat ik met 1 borst ook warm ontvangen zal worden op de camping. Ik vind het wel een enorme drempel om weer terug te gaan naar de Vrijgaard, waar je de amputatie niet kan verbergen. Ik wil het wel en weet dat het goed is voor mij en mijn verwerkingsproces. Het tapasetentje was ook een groot succes. Was wel 2 dagen dood, maar super voldaan. Het afsprakencircus in Rijnstate draait weer op volle toeren. Toen we maandag terugkwamen thuis lag er al een oproep voor het opnameplein in Rijnstate, iets nieuws waar ik het nut niet van inzie, maar toch heen ga omdat ik dan misschien wel een bijdrage kan geven van mijn beleving in de proefperiode. Vandaag bezoek oncoloog. Zij was heel tevreden en vond dat ik het heel goed deed. Ik merk dat dit mij goed doet op het moment. Horen dat je het goed doet. Je begint toch in veel dingen aan jezelf te twijfelen. Ze begint me wel te kennen. Na de laatste kuur moet er weer een MRI gemaakt worden. Ze zei tegen mij: had je zelf al bedacht wanneer je die wilde?.............Vanmiddag ook gesprek met mammacareverpleegkundige gehad. Confronterend als al die neptieten op tafel gelegd worden. De meeste angst heb ik toch voor mijn arm. Krijg ik lymfeoedeem of niet. Ik heb wel kans dat ik onder het nieuwe drainprotocol ga vallen: ipv 6 tot 8 dagen maar 24 tot 48 uur. Zou 1 juli ingaan, maar ja het blijft een ziekenhuis, waar zaken vaak pas op het laatste moment duidelijk worden.