Blij met kleine dingen

De afgelopen dagen goed doorgekomen. Bijzonder is het om te merken dat de chemovermoeidheid weg begint te gaan. 2 weken terug kon ik niet zonder middagdutje, nu taal ik er niet naar. Vanavond His naar het station gebracht. Terug heb ik gefietst. Onvoorstelbaar, het is maar 525 meter, maar kon het nu zonder ademnood doen. 2 weken terug niet. Ik word daar heel blij van. Nog steeds veel post, mailtjes, sms’jes en bezoekjes. Hartverwarmend en het bevordert zeker mijn herstel. Ik heb wel veel last van mijn arm, maar dat schijnt normaal te zijn. Vanmorgen weer naar de mammacare geweest voor punctie, er kwam toch aardig weer wat uit. Lastig is ook om te beoordelen wat is normaal, wanneer moet je bellen en wanneer niet. Ik heb een prachtige map met heel veel informatie, maar postoperatief wat je moet doen, daar staat niets van in. Ik begin ook weer zin te krijgen om te gaan wandelen. De hei staat zo mooi in bloei, de moeite waard om te gaan wandelen. Morgen naar chirurg en de PA uitslagen. Spannend aan de ene kant aan de andere kant is er een enorme rust in me gevaren, we zien het wel.