Terug op de camping

Het eerste campingweekend zit er weer op. Voel me trots en voldaan dat ik ook deze drempel weer over ben gegaan. Blij ben ik met zoveel lieve mensen op de camping die er voor zorgen dat deze drempel ook "makkelijk" over te gaan was. Heel bijzonder was om als eerste op de camping aan te treffen een vrouw, waarover ik al eerder schreef, die een aantal jaren geleden borstkanker kreeg. Als iemand weet hoe het is om de drempels te nemen, is zij het wel. Het voelde allemaal al heel snel vertouwd. Zaterdagavond in het klokhuis wezen klaverjassen. Supergezellig, ik heb voor het eerst sinds lange tijd echt genoten, zonder een maar eraan. Een paar weken geleden moest ik mij dwingen om te genieten. Nu ging het vanzelf. Je merkt nu ook pas hoe groot de opluchting is dat de operatie voorbij is. Ik kreeg de opmerking: je ogen stralen. Ik bedacht me toen: het lijkt of we al jaren op de Vrijgaard komen, maar het is pas sinds maart. Al de mensen op de Vrijgaard kennen mij alleen als chemospookje. Stralende ogen van mij kennen ze dus nog niet. Heb wel veel last van mijn arm. Gelukkig morgen fysio, dan weet ik gelijk of dit normaal is of niet. Als het goed is komende week "maar" 2 keer naar Rijnstate. 1 keer naar de KNO arts voor controle naar aanleiding van opname luchtweginfecie en donderdag mijn Herceptin kuur.