Vanmorgen toen ik wakker werd eerst maar eens op het kussen gekeken, iets wat ik de laatste dagen elke morgen doe, de tijd van kaalheid begint er aan te komen. Gelukkig nog geen sporen van haaruitval. Naast me hoor ik gekreun. Anjo weet je hoe koud het wordt vandaag? Echt geen weer om 25 km te lopen. Har zag de bui al hangen, fysiotherapeut zegt je mag lopen wat je wil als je je goed voelt dus dat is niet tegen dovenmansoren gezegd. Het is inderdaad vrij koud, maar toch lekker loop weer. We gaan voor een tocht van 16 km. We hebben heerlijk gelopen over de Utrechtse Heuvelrug van Driebergen naar Maarn. Ik blijf me verbazen over mijzelf dat ik zo intens kan genieten op het moment van dingen. In Austerlitz lekker een pannenkoek gegeten. Onderweg veel gepraat. Ik geloof voor de volle 100% in goede behandelresultaten, maar ik besef ook heel goed hoe kwetsbaar mijn leven op dit moment is. Het gevecht tegen de gezonde cellen in je lijf is ook volop bezig.
Dit houdt ook in dat je bewuster nadenkt over het het feit dat je niet onstervelijk bent. Voor mij als regelneef houdt dit ook in dat ik met Har vanmiddag zaken heb besproken voor het geval dat het niet goed met mij zal gaan. Het geeft mij een bevrijdend gevoel dat we dit samen hebben kunnen bespreken en het was ook een heel mooi moment samen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten