Vanmorgen naar het ARTI geweest. Sollicitatiegesprekken gevoerd. Was prettig om even niet met jezelf bezig te zijn even je aandacht op andere zaken te richten. Voelde ook goed om daar rond te lopen. Het was ook een prettig gevoel dat niemand van de kandidaten wist, dat ik kanker heb.
Vanmiddag is Jaap M geweest iets wat ik altijd fijn vind.
Helaas geen goede berichten over de vader van mijn kinderen. Het maakt me erg verdrietig en boos, ik voel een oer-moederinstinct in me opkomen. Ik heb nu geen tijd om ziek te zijn en voor alle behandelingen . Ik wil er nu voor hen zijn . Na een flinke jankpartij kan ik ook wel weer relativeren. Ook tijdens mijn behandelingen kan ik er op een manier voor hun zijn. Ik weet ook dat ze in Ruurd en Krista lieve partners hebben, waar ze met hun pijn en verdriet terecht kunnen. Ook al probeer ik te relativeren de pijn blijft niet alleen voor mijn kinderen die zoveel zorgen op hun bordje hebben, maar ook voor C en M, die je ook nog zo graag zoveel goede jaren samen had gegund.
1 opmerking:
He zus,
Zoals al heel lang geleden is afgesproken zullen wij er ook altijd voor Hiske en Jilt zijn!
kus je zus.
Een reactie posten