Har is vandaag bij de huisarts geweest. Heeft veel pijn en last van zijn voet. Ontsteking in zijn enkel: rust en antibiotica. Vind het lastig om hier mee om te gaan. Hij kan er niets aan doen en vind het ook allemaal heel vervelend, ik ook.
Maar ook voel ik een stuk boosheid: nu even niet: het is mijn goede week en wil samen met hem juist genieten van veel dingen. Wie weet slaat de antibiotica snel aan.
Vanmorgen weer lekker naar het ARTI geweest om te werken, fijn gevoel. Ook merk ik aan mezelf dat 2 dagdelen voldoende is. Je levert toch in. Vanmiddag echo hart en consult cardioloog. Ook hier merk je dat de vanzelfsprekendheid dat je lijf normaal functioneert weg is. Opgelucht ben ik dan ook dat mijn hartfunctie normaal is en dat er op dit moment geen belemmering is voor de herceptin. Vanmiddag ook mijn eerste cardio-fitness training gehad. Het begon al goed. Ik moest wachten tot mijn uur begon: een echtgenoot van iemand die voor mij aan het sporten was, moest precies weten waarom ik daar zat en kon mij vervolgens allerlei horror verhalen over kankerpatiënten vertellen................zat ik echt op te wachten. Het oncologisch sportuurtje was maar met 4 mensen. Mijn beenkracht is super......... Rest ook goed.
Doel is nu om dit te behouden. Ik vond het wel heel confronterend om alleen met kankerpatiënten te sporten weer een drempel die je over gaat.
2 opmerkingen:
Hoi zus, balen van Harrie zeg. Jij ook met al je sportiviteit, zorg er wel voor dat jullie niet overtraind raken. Hoe dan ook, wij vinden het knap zoals je het allemaal oppakt en alles doet. Hou jullie haaks. Groetjes van ons allemaal.
He zus,
Ik snap eerlijk gezegd niet dat iemand jou nog horror verhalen over kanker kan vertellen......!
kus je zus!
Een reactie posten